รับมือกับภัยคุกคามจากปรสิตที่เปลี่ยนแปลงไป: โซลูชันการวินิจฉัยแบบครบวงจรสำหรับคลินิกสัตวแพทย์

1. ปัญหาการดื้อยาที่โดดเด่นมากขึ้น

• ศักยภาพในการดื้อยาของยาป้องกันพยาธิหนอนหัวใจ:มีรายงานการพบเชื้อพยาธิหนอนหัวใจที่มีความไวต่อยามาโครไลด์ลดลงในบางพื้นที่ทั่วโลก ทำให้ประสิทธิภาพในการป้องกันเผชิญกับความท้าทาย การยืนยันการวินิจฉัยหลังการติดเชื้อจึงมีความสำคัญมากยิ่งขึ้น
• การดื้อยาของปรสิตในลำไส้ที่พบได้บ่อย:มีรายงานการพบการดื้อยาต่อยาถ่ายพยาธิที่ใช้กันทั่วไป เช่น เบนซิมิดาโซล และไพราซินควอนเทล ในพยาธิตัวกลม พยาธิปากขอ พยาธิแส้ม้า เป็นต้น บ่อยครั้ง
• ผลกระทบต่อกลยุทธ์การวินิจฉัย:การมีอยู่ของการดื้อยาหมายความว่าไม่สามารถพึ่งพาประวัติการถ่ายพยาธิเพื่อตัดสินสถานะการติดเชื้อได้อีกต่อไป การตรวจหาเชื้อก่อโรคที่ถูกต้องแม่นยำจึงกลายเป็นพื้นฐานในการกำหนดแผนการรักษาที่มีประสิทธิภาพและการประเมินผลการรักษา

2. ขอบเขตการกระจายทางภูมิศาสตร์ที่ขยายตัวอย่างต่อเนื่อง

• การเปลี่ยนแปลงการกระจายของพาหะนำโรค:ปัจจัยต่างๆ เช่น ภาวะโลกร้อน ทำให้ขอบเขตการกระจายทางภูมิศาสตร์และฤดูกาลที่พาหะนำโรค เช่น ยุงและเห็บ มีความกระตือรือร้นยาวนานขึ้น ทำให้โรคที่เดิมมีลักษณะเฉพาะในภูมิภาค (เช่นโรคพยาธิหนอนหัวใจในสุนัขโรคไลม์ โรคเออร์ลิคิโอซิส เป็นต้น) แพร่กระจายไปยังพื้นที่ใหม่ๆ
• การเคลื่อนย้ายสัตว์ที่เพิ่มขึ้น:การเดินทางของสัตว์เลี้ยง การรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมข้ามภูมิภาค การอพยพของสัตว์จรจัด เป็นต้น เร่งการแพร่กระจายของปรสิตและพาหะนำโรคข้ามภูมิภาค

3. ภัยคุกคามจากปรสิตอุบัติใหม่และปรสิตที่กลับมาเกิดใหม่

นอกเหนือจากปรสิตที่ได้รับความสนใจตามธรรมเนียมแล้ว ปรสิตบางชนิดที่ในอดีตค่อนข้างพบได้น้อยหรือจำกัดอยู่ในบางภูมิภาค (เช่น พยาธิปอดบางชนิด พยาธิในตา โปรโตซัวบางชนิด เป็นต้น) อาจกลายเป็นความท้าทายทางคลินิกใหม่เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมหรือการนำเข้ามา ซึ่งสัตวแพทย์จำเป็นต้องเฝ้าระวัง

4. ความเสี่ยงของโรคติดต่อจากสัตว์สู่คนที่ไม่ควรมองข้าม

ปรสิตในสัตว์หลายชนิด (เช่น พยาธิตัวกลม พยาธิปากขอ ท็อกโซพลาสมา จิอาร์เดีย คริปโตสปอริเดียม และเชื้อก่อโรคของโรคที่เกิดจากเห็บบางชนิด) มีศักยภาพในการเป็นโรคติดต่อจากสัตว์สู่คน การวินิจฉัยและการควบคุมการติดเชื้อปรสิตในสัตว์อย่างถูกต้องแม่นยำจึงมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการรักษาสุขภาพอนามัยของประชาชน